Aarschot Rockt |
organisation: Rootstown
artist: Jet-sons (PL) |
© Rootsville 2016 |
|
Gevarenwinkel achter de kiezen en dan weten we dat de daarop volgende vrijdag het kerkplein aan de O.L.V kerk te Aarschot in rep en roer komt te staan. Ieder jaar kan je in een retro omgeving met bijbehorende winkeltjes en foodstands in de tent wel één of andere ontdekking doen. Ontdekkingen die zorgvuldig geboekt worden door de organisatie Rootstown aka Kurt De Bont. Ronde de klok van vijf zijn de talrijke eet –en retro standjes al druk bezig en wordt de soundcheck verzorgt door Daniël & Co. Als eerste in de rij om hier de muzikale omlijsting te gaan Deze ‘lokale’ formatie werd opgericht door Alexander Doucet. Als ritme sectie kan hij bouwen op bassits Tim Segers en drummer Stan Vranckx. Met nummers als ‘Kill Me’ en ‘I Got Old’ weten ze hier in de tent geen tijd te verspillen en laten horen dat ze niet bang zijn om met snedige gitaar-rifs en rauwe vocals de opkomende bezoekers al onmiddellijk naar binnen te loodsen. Met een 'Gibson Gold Top' in aanslag zorgen deze 'One Man Brawl' dan voor het eerste wapenfeit van Een zekerheid ieder jaar op deze Aarschot Rockt is de diversiteit van het muzikale aanbod. Zo nemen we met de volgende act ‘Samuel St. Samuel’ een bocht van 180° en krijgen we een lonesome rootsrocker. Deze singer-songwriter is afkomstig uit Kentucky alwaar hij ook de frontman is van de rootsformatie ‘Call Me Bronco’. Samen met zijn gitaar zal het wel niet zo evident zijn om meer dan een uur het volk hier weten te boeien meer daar heeft ‘de Kurt’ dan weer een oplossing voor. En die oplossing is of zou moeten zijn de 'Kountry Kittens'. Het olijk vrouwlijk duo dat tussen de optredens het publiek moeten verrassen met een Burlesque show maar dan met een humoristisch kantje. Duidelijk is dat het onderwerp 'Burlesque' dat ontstaan is in Europa wel degelijk verschilt met de opvatting vanuit de 'States'. Het burlesque is wat mij betreft een beetje zoek en dus rest er maar een comedy act van twee schaars geklede rodeo girls. Moeilijk om volgen want de schelle stem van Polly, één van de Kountry Kittens komt nogal fel over. Een contante op deze ‘Aarschot Rockt’ om het publiek te boeien zal zeker en vast wel de volgende groep zijn. D-Tale stond vorige week nog op het grote podium van Gevarenwinkel en spelen op het ogenblik alle zalen plat waar ze hun opwachting komen te maken. Na het optreden in den hof van Vic moesten ze nog in zeven haasten richting Verviers en ondanks Mario, Patrick, Steve en Eric geven er meteen een lap op en de aanwezige blues-adepten kunnen nu stilaan nummers als ‘No Harm Done’ en Come Out And Play’ meezingen. De interactie van PC en zijn ‘beest’ samen met het gitaarwerk van Mario blijven ook na al die keren voor vuurwerk zorgen en dat is vanavond niet anders. Ook de spirit van John Hiatt is als steeds aanwezig en nummers als ‘Feels Like Rain’ en ‘Tennessee Plates’ worden we toch nooit beu, niet? Na deze D-Tale was het terug tijd om te zien of de Kountry Kittens nu al wat voor meer animo konden gaan zorgen alvorens deze Aarschot Rockt te gaan afsluiten. Als laatsten op de affiche waren de Jet-sons ingevuld. De met regelmaat bezoekers van blues en roots festivals herkennen uiteraard de Freeborn Brothers in deze bezetting. Deze uit Polen afstammende muzikanten hebben hun proefperiode nu al wel beëindigd in ons land en zijn rijp voor een permanente verblijfsvergunning. Het verschil met hun landgenoten die hier als trucker en/of bouwvakker de kost verdienen is dat deze formatie nog voor het nodige entertainment zorgen. Het equivalent van Poolse rockabilly zijn zonder meer deze 'Jet-sons' en of het nu 'Muddy River' en 'Black Train' in het Engels is of het in het Pools gezongen 'Lucyna' hun visie van rockabilly slaat ook hier onder de kerkentoren meer dan aan.
more pics on |
verzorgen zijn er ‘One Man Brawl’. Deze rockende fuifbeesten bestaan eigenlijk uit drie. Dit powertrio wordt omschreven als een bleusrock trio al is de blues in feite rock en wordt de blues een beetje verdrongen.
de dag.
De humor kan ik nog vatten maar helaas had ik na Gevarenwinkel besloten om een paar maanden geen bier meer te drinken en dus werd ik na de vocale kwaliteiten van dit duo nog nuchterder... Bij het miaauwen van deze Kittens moest ik toch wat vraagtekens bijplaatsen en dacht zo van... somebody please, let the dogs out! Amussant dat wel maar een beetje vroeg op de avond om de mannelijke bezoekers mee te krijgen.
het verwerken van een zwaar onweder die dag zelf zijn ze toch terug paraat om hier onder de talrijke aanwezigen op zoek te gaan naar die eenzaten die deze D-Tale nog niet kennen.
